Dag 19 - De reis loopt op z'n einde

Op mijn laatste dag wilde ik nog afrekenen met het Kura Hulanda museum en wilde ik nog eten op een plaats, aangeraden door onze gids van gisteren: op de oude markt, bij ‘zus’. Het museum wordt overal sterk aangeprezen (in het informatiecentrum als in de reisgidsen). Het is een museum over de slavernij op het eiland. Ik moet zeggen dat het mij wat tegenviel. Het museum gaat over slavernij, het transport, het leven en hun lijden. Maar ook over ‘zwarten’ en hun strijd tot op heden en dan ineens ook nog een stuk over Egyptische slavernij. Er zitten interessante stukken in maar het was voor mij enorm chaotisch overkomend. Ook was op sommige plaatsen uitleg voorzien, elders dan weer niet, soms in drie talen (Engels, Papiamento en Nederlands) en dan weer soms in slechts één of twee talen. Soms zag ik dezelfde uitleg op een andere plaats opnieuw opduiken… en sommige plaatsen waren goed airconditioned andere dan weer helemaal niet. Gezien het museum wel in een ‘ontvangsthuis voor slaven’ is ingericht was het wel een belevenis te voelen hoe die slaven daar opeengepakt in de warmte hebben moeten zitten wachten.

Nadien ben ik gaan eten bij ‘zus’. Eerder had ik nog getwijfeld om eens te gaan eten in fort Nassau Dat is een landhuis of fort met uitzicht op de stad en op de haven, nu ingericht als restaurant (maar je kan het ook gewoon bezoeken). Maar, je kan er zo goed als alleen met een taxi naar toe en het zou enorm duur zijn. Ik koos dus voor een lokale maaltijd in een soort van lokale refter op de markt. De keuze ging naar comida kriyoyo (lokaal eten): een geitenstoofpotje. Op weg terug naar het busstation werd ik nog door een handelaar aangesproken om iets van z’n waar te verkopen. Niet zo bijzonder zou je zeggen, maar deze man had speciaal marchandise. Zijn artikelen zijn met nog niet veel aangeboden. Hij had marihuana, heroïne, cocaïne, crack, kortom alles én tegen een goede prijs. Ik heb niet gevraagd of ik eens mocht rondkijken in zijn handeltjes en heb me wat afzijdig gehouden. Maar hij zat er blijkbaar niet mee in. Hij vroeg het me gewoon op straat, met anderen passerend.

Na het eten ging ik terug naar het appartement waar ik me definitief klaarmaakte, nadien nog wat kon lezen en zwemmen, maar uiteindelijk moest vertrekken naar de luchthaven.