Dag 11: Glasgow – Ayr

Gisteren kon ik toch met lof spreken over Glasgow, het buiten rijden werd echter armzalig. Op bepaalde plaatsen (op een grote weg) waande ik met zelfs op een grote baan in Asuncion (Paraguay). Dit vooral omwille van de slechte staat van het wegdek maar ook de garages, opgepimpt tot allerhande winkeltjes (of het lijken toch allemaal garages, niet veel groter).

Eenmaal buiten de agglomeratie van Glasgow was dat allemaal vergeten. Bijna de ganse weg tot Gourock was op een oude spoorwegbedding (denk ik). Voordeel is dat er geen auto's kruisen of passeren, het is rustig en je hoort de natuur. Nadeel is dat je de natuur vaak niet ziet omdat het ofwel ingesneden is in het landschap (tussen rotsmuren) of omdat hagen, bomen of stenen muren het zicht belemmeren. Wat ik echter zag is mooi. Ik heb de indruk dat het volledig anders is dan de andere kant van het land (ik bedoel aan de kant van de Noordzee). Minder duinachtige, meer loofachtig.

Een tussendoortje: onderweg op een stijl stukje helling (bijna in Gourock) werd ik aangemoedigd door een oude man. Tenminste, dat dacht ik toch, want de toon klonk aanmoedigend. Van de klanken verstond ik nog minder dan niets. Nadat hij het op mijn vraag herhaald had (en het klonk hetzelfde), zei ik instemmend “yes”. Ik heb nog even nagedacht over wat hij zou gezegd kunnen hebben maar ik kon de klanken niet thuisbrengen... Over het algemeen zijn de mensen meestal vriendelijke. Je krijgt veel gedag en soms ook aanmoedigingen (vooral omdat ze zien dat ik zwaar bepakt ben). Met minder vriendelijk is dat dan ook enkel niets zeggen (erger heb ik nog niet geweten). Mij valt ook het grote aantal wandelaars met honden op. Ik kan echter niet zeggen dat iedereen een hond heeft in Schotland (dat heb ik even gedacht), want mensen zonder hond zijn minder geneigd te gaan wandelen natuurlijk.

De namiddag wisselde de spoorwegbedding voor een fietspad dat hoofdzakelijk langs de zee liep. Ja kan de schotse eilanden in zee goed zien liggen maar ze zijn allen omsluierd door lage wolken. Over het weer later meer.

Tegen 15u30 kwam ik al op de eindbestemming West Kilbride. Omdat ik het nog te vroeg vond om een slaapplaats te zoeken en omdat ik weet dat de komende dagen zwaar zullen worden (in hoogtemeters vooral) besloot ik nog wat verder te rijden. Ik nam me voor vanaf Irvine te stoppen bij de eerste camping. Welnu: vanaf Irvine (en zelfs vanaf West Kilbride) zag ik twee campings waar overigens enkel (sta)caravans kunnen/ mogen staan. Tenten worden hier zwaar onderdrukt. Me dunkt zijn hier meer golf courts dan campings in Schotland. Uiteindelijk ben ik dan maar weer in een hotel beland, want ik wilde niet meer verder dan Ayr (30km verder dan gepland). Morgen slaap ik in het Galloway Forrest park, wild.

Het weer van vandaag (dat had ik nog beloofd) kan ik als volgt samenvatten: 50 tinten grijs met hier en daar een accidentele blauwe plek maar de nattigheid bleeft uit.