Dag 8 - Slaven en Schildpadden

Wat gisteren niet kon heb ik dan maar vandaag gedaan. ’s Morgens ben ik met de bus naar Knip vertrokken. In Knip bezocht ik een oud landhuis, nu ingericht als museum over de slavernij. Ernaast staan ook nog slavenhuisjes. Het is een klein maar mooi museum dat een beeld schept over het harde bestaan voor die slaven toen. In het museum wordt ook verwezen naar een film over de slavenopstand op Curaçao (Tula, the revolt). Na het museum wilde ik doorsteken naar Westpunt om daar te gaan snorkelen. Dit kon niet met de bus, want er rijden geen bussen tussen Knip en Westpunt. Vanuit beide steden vertrekken wel telkens bussen naar de hoofdstad, maar in de 4 km daartussen is geen openbaar vervoer… Het moest dus te voet.

Aangekomen op Westpunt ben ik eerst gaan eten in een restaurant dat me was aangeraden door dat Belgisch koppel. Het restaurant noemt Jaanchies. Het is inderdaad wel een aanrader (moest je ooit eens tot daar gaan). Het is een gezellig restaurantje zonder zijmuren. Rond het restaurant staat een struik die vol zit met kleine vogeltjes. Een gesjilp van jewelste. Een oude man (de baas van het restaurant) komt de menu vertellen en doet dat op een grappige manier. Zo stelt hij onder andere een proevertje ‘leguaan’ voor, “dat smaakt naar kip” geeft hij aan. Daarna heeft hij ook kip op het menu, deze smaakt niet naar leguaan maar naar kip. ‘Draadjesvlees’ staat ook op de menu. Alles op zijn menu is ook overgoten met een grote dosis ‘vitamine L’. Hij wil natuurlijk dat je vraagt “wat is dat dan?” daarop antwoord hij “Liefde”. Voor mij mocht het proevertje leguaan klaargemaakt worden en verder at ik een visschotel. Tijdens het eten beloofde de oude man me een verrassing als mijn bord leeg zou zijn. Dat bleek een ijsje van het huis te zijn.

Na het eten ben ik op twee verschillende stranden gaan snorkelen. Het snorkelen is zalig! In het sowieso al heldere water zien je door die duikbril een enorme hoeveelheid en verscheidenheid aan vissen in allerhande kleuren. Op het tweede strand zwom je ook nog eens tussen de grote schildpadden door. Enige nadeel aan het (nog niet goed kunnen) snorkelen is dat ik – waarschijnlijk door het verkeerde ademen of het niet goed aansluiten van mijn bril – af en toe moest stoppen omdat ik zeewater in mijn keel had. Geloof mij, zout tot kokhalzen toe…

Vanuit Willemstad kon ik wel weer de bus nemen naar mijn appartement (twee bussen eigenlijk) langs de noordelijke kant van het eiland om. De tweede bus zorgde voor wat sightseeing. Eerst baarde me dat zorgen (ik dacht namelijk dat ik op de verkeerde bus zat) maar al gauw bleek dat hij ommetjes maakte om de mensen thuis af te zetten.

’s Avonds heb ik de film van Tula bekeken. De man moet moedig geweest zijn maar de film is voor mij geen hoogvlieger.