Dag 6 - Kristoffelberg

Vandaag ben ik vroeg opgestaan om de berk op Kristoffelpark te beklimmen. Om niet te oververhitten start je de tocht best vroeg. Rond 8u kon ik de wandeling aanvatten. De meeste mensen rijden het park binnen langs een paar panorama’s, tot aan een parking in het park aan de voet van de berg. Omdat ik dus geen auto heb gebruik ik het wandelpad dat de panorama’s niet passeert maar wel door het woud loopt. Nu al is het warm maar de begroeiing zorgt voor aangename schaduw. Het eerste stuk van de wandeling is best draagbaar. Het zware stuk begint aan de parking (waar de meeste toeristen starten). Vanaf daar start de beklimming. Het is een mooi afgetekend pad maar het eindigt in een rotsbeklimming. Het pad is overal goed aangeduid met gele markering maar vaak denk ik dat ik er toch zou niet naast zou lopen omdat naast het pad enkel doornstruiken je tocht avontuurlijker kunnen maken. De beklimming is adembenemend (letterlijk) door de stijgingsgraad en de warmte. Ik heb een paar keer moeten gaan neerzitten om te bekomen. Tijdens een van die stops zag ik van op afstand een grote leguaan liggen zonnen op een boomtop (jammer genoeg is die foto niet gelukt, je ziet hem niet). Onderweg kwam ik ook een rots tegen waarop “Half” geschreven stond. Ik hoopte dat dit een flauwe grap was maar later zou blijken dat het waar was… De beloning daarentegen is ook adembenemend (figuurlijk). Op de top van de berg heb je een prachtig uitzicht over de volledige westelijke helft van het eiland. Tijdens de beklimming had ik een aantal plaatsen gezien waar ik, op de terugweg, zou stoppen voor foto’s van het uitzicht te nemen. Echter de terugweg ging zo gemakkelijk dat ik ze onopgemerkt voorbijgelopen ben. Dit komt ook omdat ik onderweg een Belgisch koppel ben tegen gekomen die zich hier gevestigd hebben. Ze verhuren een appartement bij Willemstad. De laatste dagen van mijn verblijf zal ik daar overnachten.

Na de beklimming heb ik in het park-restaurant nog een ‘kip kapsalon’ (frietjes met groenten en kip overgoten met kaas) geprobeerd. Een vreemde combinatie maar eigenlijk wel lekker. Nadien was ik rijp om de rest van de dag niets meer te doen behalve lezen.

Op de terugweg ben ik geconfronteerd met de verplichting om te groeten. Op mijn eerste bus had ik heel lang moeten wachten. Toen ik moest overstappen vreesde ik een zelfde scenario. Op weg naar de bushalte (zo’n 100m ervan) zag ik mijn volgende bus al en liet ik hem opgelucht stoppen. Ik startte jammergenoeg met de vraag “Rijdt u naar Soto?” Hierop antwoordde hij overduidelijk “Goedemiddag!” Nadat ik goedemiddag had gezegd, bevestigde hij mijn reisdoel en wees hij mij er met aandrang ook nog op dat de bushalte 100m verder was. Ik was meteen op mijn plaats gezet!