Dag 4: Newcasle – Berwick upon Tweed – Bamburgh (Holy Island)
31 augustus 2016 - Bamburgh, Verenigd Koninkrijk
Vandaag was een atypische dag op mijn/ een fietsreis: slechts 25km gefietst. Het was wel gepland om zo weinig te doen na enkele lange dagen van fietsen en omwille van het feit dat ik tijdig op het eiland moest zijn. Dat laatste klopt (voor 13u), dat eerste klopt dus niet. Gisteren heb ik amper 10km gefietst.
Vanmorgen vroeg opgestaan want ik moest de trein van 7u43 halen. Alles verliep vlot behalve het uitstappen. Ik haalde in het lokale station mijn bagage van de trein en snelde naar de laatste wagon waar mijn fiets stond. Ik bleek de verkeerde kant gekozen te hebben van een lang trein. Na een spurtje – zonder bagage – raakte ik toch op tijd aan de wagon. Mijn fiets was amper van de trein of die vertrok al weer.
De fietstocht naar Holy Island is mooi. Het gaat door Engelse dorpjes met kleine huisjes. Sommige dorpjes zijn amper een grote boerderij en drie huisjes. Je rijdt door uitgestrekte velden in een mooi, glooiend landschap (soms te glooiend...). Je rijdt ook over zo'n wegjes gekend uit Engelse films en series, met van die hagen aan weers kanten van de weg... Typisch en mooi zou je denken. Dat dacht ik eerst ook maar je ziet verder niets van het landschap...
De fietspaden zelf (ze noemen het zelfs een Engels fietsnetwerk) is goed aangeduid maar op z'n minst avontuurlijk te noemen. Van geasfalteerde éénvakswegen, tot fietspaden, verharde fietspaden tot fietssporen van zo'n 20cm breed tot gras dat lijkt op een pad. Er zitten ook stevige klimmetjes tussen (ik val in herhaling).
Rond 11u ben ik aangekomen in Bamburgh. Door de getijden kan je maar twee keer per dag op en van het eiland. Het is een mooi dorpje maar het ziet zwart van de toeristen.
Ik was te vroeg in mijn B&B. Mijn kamer was nog niet klaar maar ik mocht mijn gerief wel al achterlaten. Ik besloot het dorp te ontvluchten en terug te wandelen naar de oversteekweg (andere kant van het eiland). Vanaf 13u ongeveer zou die overstromen (volgens de alom uithangende “tide tables”) en ik wilde dat zien. Het was een mooie crosscountry wandeling door soms erg stekkend duingras. Er was ook een soort plant waarbij werd gevraagd ze zeker van je kleren te halen voor je uit de duinen komt (piri piri pur). Het is geen inheemse plant (uit nieuw zeeland) die nogal agressief overwoekert. Ik heb gemerkt dat die plant zich gemakkelijk laat meenemen. Zeker aan velcro sandalen.... Het is wel een mooi landschap. Ik kwam weinig mensen tegen maar de normale toerist blijk m.i. maximum in een radius van twee km van zijn auto of bus dacht ik.
Ik kwam net op tijd op 'snookpoint' vanwaar ik een ideaal zicht had op de weg. Auto's snelden nog vlug richting “vaste land” (voor zover GB dat is) en het aantal daalde zienderogen. Ik had mijn picknick mee en ik had tijd. Wat niet zienderogen gebeurde is het overspoelen. Tijdens en na het eten was er een scherpe en koude wind maar als je in het lange duiggras lag, voelde je het amper want de zon straalde. Toen het echter na ruim een uur enkele druppeltjes begon te regenen, gaf ik mijn masochistische bui op en besloot terug te wandelen (na zo'n tiental druppels was het wel weer gedaan). De autoweg was nog steeds zichtbaar en af en toe was er nog een waaghals die over geraakte.
Ik besloot terug te wandelen naar mijn B&B via de kustlijn van het eiland. Dit bleek een goede zet. Het was een rijke variatie aan zand- en kei stranden, rots kliffen en grasstukken. Ik deed stukken met blote voeten in het water dat overigens zeer helder bleek te zijn. Ook het weer was super. Op de wind na, bleef het bij bewolkt (soms grijs) en zonnig. Het “vaste land” leek met regen gekant te zitten (van op afstand te zien).
Op de punt van het eiland (andere kant dan weer) werd ik getrakteerd op een kasteel op de rotsen en in het water waren zeehonden zichtbaar. Ik was pas rond 18u terug in mijn B&B. Dat was net op tijd voor mijn restaurant reservatie. De B&B-eigenaar had aangeraden te reserveren omdat het vaak vol loopt in de restaurants op het eiland. Ik vond dat het wel meeviel maar verschillende binnenkomende klanten die gewoon kwamen vragen naar een tafel kregen de deur toegewezen. Het was lekker eten, dat wel.
Vanavond weer een poging om vroeg te gaan slapen want morgen is de eerste grote fietstocht op Engelse bodem. Morgen zou ik ook Schotland moeten bereiken.
