Dag 4 - Een stevige wandeling

Na twee dagen van weinig activiteit was het vandaag aan verandering toe. Ik heb nog steeds het gevoel dat ik elk moment uit het appartement – dat ik eigenlijk niet geboekt heb – kan vliegen dus voor ik vertrek zorg ik dat ik ook vertrekkensklaar ben. Voor ik ga wandelen passeert ook – toevallig – de huidige eigenaar. Ik leg haar het probleem uit en ze doet er Afrikaans lacherig over. Ik vertrouw dat ik zal kunnen blijven en zij is waarschijnlijk blij dat ze voor vier extra dagen een huurder heeft…

Die dag plande ik een wandeling van mijn appartement naar st. Willibrordus om dan het meer rond naar kaap st Marie te gaan en terug (het is gewoon rond de zoutpannen geworden). Mijn doel was vooral op die wandeling flamingo’s zien. Ik heb genoten van het wandelen. tijdens de tocht kreeg een mooi zicht op de natuur en het wonen op dit eiland. Ik wandelde op wegen, paden en moest daarnaast ook soms paden zoeken, dwars door de doornen…

Ik kan een aantal zaken aanhalen over het eiland tijdens deze wandeling.

-          Het weer: tijdens mijn verblijf op het eiland (voor als, tijdens als na de wandeling) is het steeds zeer warm, maar de wind brengt vaak een aangename verkoeling. In de voormiddag is het vaak sterk bewolkt (soms zelfs regenachtig grijs) maar na de middag wordt het bijna volledig blauw.

-          De natuur: over het gehele eiland lijkt een tapijt van laag groeiende dorre struik met doornen en lage bomen te liggen. Door dat tapijt komen vaak hoge cactussen door. That’s it! Je hoort ook constant geritsel onder de struiken en bomen in de gevallen bladeren. Het geritsel is niet de wind waarover ik eerder sprak dan wel hagedissen en leguanen in verschillende groottes die ik, als ze niet zouden weglopen, nooit zou opmerken. Zo zag ik kleine bruine hagedisjes (+/- 10cm), tot grotere exemplaren met mooie groentinten, tot echt grote leguanen (1m) die er uitzien als gestekelde draken. Je ziet ook enorm veel vogeltjes. Vogeltjes in bruin, groen, geel, ... en ze blijken ook niet zeer schuw te zijn. Zolang je rustig zit, komen ze redelijk dichtbij.

-          De mensen: iedereen zegt hier altijd goede dag (bon dia) en zwaait en tuut naar elkaar. Dat doen ze allemaal naar elkaar en ook naar mij. Ik heb gelezen dat je ook best ook altijd goedendag zegt. Het zou een reactie zijn op de arrogantie van Nederlanders (echt gelezen en sorry voor Nederlandse lezers). Het komt mij altijd wel raar over als ik mensen moet aanspreken. Ik vraag dan altijd in welke taal: Nederlands, Spaans of Engels. Ze laten mij vaak de keuze maar het Spaans lijkt hen het gemakkelijkst. Dit neigt het meest naar hun taal: het Papiamento. De taal lijkt een mengeling tussen Spaans en Portugees en zou overgekomen zijn van Kaapverdische eilanden, in de tijd van de slavenhandel. Van het Papiamento versta ik amper iets maar het klinkt wel een leuke taal.

’s Middags heb ik me tegoed gedaan aan een geitenburger maar ’s avonds heb ik voor mezelf een koteletje met reis en groetjes gemaakt. Veel verschillende soorten vlees zie ik jammer genoeg niet in de warenhuizen (vooral uitgebaat door chinezen) niet liggen. Ik vond kotelet, kip en dan vleessoorten waar ik niet van weet of ik ze wel wil eten. Bij het koken leerde ik een goede les: Als je super hete pepers gesneden hebt, was je beter je handen ook voor je naar het toilet gaat…